وخود را در تو جا می گذارم .
مراقبم باش بی من
تنهایم ...
آینه غربتم را گاه دستمال نمناکی بکش
تا با هم روبه رو سخن بگوییم
و گهگاه به یادم بیاور
که دوست داشتم خنده هایت را
باری ...
با لبان من لبخند بزن .
ما امتداد همیم
جاری باش تا بهشت ...