ما هی هر روز تنها تر شدیم
هر روز منزوی تر و مجازی تر شدیم
ما در دنیای مجازی غرق شدیم
ما یادمان رفت به پدربزرگ و مادر بزرگ هایمان سر بزنیم
چون هر بار که می خواهیم از خانه بیرون برویم
چراغ ِ اسم یک عالمه از دوستان ِ مجازی ِ ما روشن است و دلمان نمی آید بدون ِ ” گپ زدن ” با آنها برویم و وقتی ” گپ ” ِ ما تمام میشود
دیگر دیر شده و خسته شده ایم از بس با کیبورد حرف زده ایم.....!